Hayat ve Şehvet

Yaşı belli bir raddeye gelenler geçmişe doğru şöyle bir baksın. Dünyalık birçok nimetten istifade ettiklerini görecekler.

Güzel yerleri gezmek,

Güzeller ile gezmek,

Güzel arabalara binmek,

Güzel yemekler yemek,

Güzel arkadaşlıklar,

Güzel aşklar. Her birinden bir tutamda olsa bakmıştır tadına.

Erken yaşta olanlar belki hepsinden olmasa da yaşlarına, işlerine, çevrelerine ve arkadaşlarına göre bir şeyler yaşamaya başlamıştır.

İlla hepsini kendi el emeği ile demedim. Gezer kimi bir belediye turlarıyla, kimi okul gezisi ile kimi tatilinde bir yeri.

Kiminde alır binersin arabaya, kiminde yıkadığın arabaya, kiminde otoparka çekerken, kiminde kiralık, kiminde arkadaşın.

Elbet annen yapar güzel yemekler ya da ısmarlarsın sevdiğine ya da ısmarlayan olur bir yerde güzel bir yemek.

Küçük yaşta olur sokakta ya da askerde ya da hayatın içinde en yakın arkadaşın birisi ile dostluğun.

Ya yokluğa düşen birisi olur ya da senin varlıkta olduğunda. Yanında ya da anla işte bir sebepten olur güzel insanlar etrafında yanında, yakınında.

Dedim ya, evlat olur bazen en çok istenen. Bazen de bir bilgisayar, bazen de bir tas çorba dünyanın bir yerinde en büyük arzusu insanın ama elbet belli ömrü yetenler tadar azda olsa hayatın nimetlerinden bir damla, bir kaşık ya da bir kepçe.

Ama gidin 93 yaşında bir amca ya da teyzeye ‘’ne anladın bu yaşa kadar bu hayattan’’ diye.

Ben sordum kaç kere oradan biliyorum.

O kadar geçen günler aylar seneler o kadar yaşanan acılar mutluluklar dertler. Eğlenceler mutlu anlar hiç yaşanmamış gibi diyecekler sanki bir rüyaydı hayal meyal akıllarda kalan. Ve ortak cevap gelecek size ‘’valla evlat bir dün var birde bugün’’

Üçüncü bir gün yarın yok, gelecek yok.

Ama hep akılda kalan rüyaları süsleyense, onca yaşanmışlıklarda akılda kalacak olan olanlar değil hep yarım kalanlar hep tam olmayanlar olacak.

Bir babaanne ‘’ballı babaanne’’ 83 yaşındaydı o zamanalar ‘’kendime güvensem ehliyet alıp araba sürmek istiyorum’’ diyordu. Gönül yaşlanmıyor beden sadece. Araba gibi kilometre yapıyor zamanla. Motor komple gidene kadar, gittiği yere kadar götürüyor içindekini araba misali bedende ruhu insanın.

İşte akılda kalan hep olmayanlar yaşanmamışlar oluyor. Biz bu duruma tıpta şimdilik yeri olmasa da elinde çay gönlünde kahve sendromu diyoruz. 😊

İşte hayatın özü de aynı şehvet gibidir. Hayata karşı, yaşamaya karşı, dünyalıklara karşı aşırı yükselir. Bunlara karşı insan aşırı istekli olur. Hayatın her alanında tadına bakmak ister aynı şehvetle kurdukları hayaller gibi.

Sonra elde etme çabası gözü kararmışçasına yakıp yıktığı hiçbir şeyi gözü görmez kırdığı hisleri hissetmez.

Sonra mı yaşanır hazlar ve o kadar işte. Yazarken ki cümle dahi bitmeden bitti gitti. Hiç olmamış gibi hiç yaşanmamış gibi tekrar sıfır noktasına döner insan. Tekrar mı oldu aha oda bu cümle yazana kadar işte ve sonuç yine aynı. Bitti. Hiç yaşanmamış gibi.

Dünyadaki zevkler ancak anlıktır.

Tadı damakta kalacak zevkler, hoş sohbetler, birlikte içilen çaylarda saklıdır.

Huzur, Kuran-ı yeni öğrenmiş ilk okul tatilindeki çocukların heceleyerek dedeleri, nineleri için heceleyerek okudukları ve ruhlarına hediye ettikleri duaya amin demede gizlidir.

Muhabbet varsa şehvette, içilen bir demlik çay gibi olur. Tadına doyulmayan, doldur bir bardak daha denilen, tadı damakta kalan.

Aksi olursa ne mi olur?

Hızlıca içilen çay sonrası hep akıllarda birde kahvenin tadına baksak olur. Sade mi sütlümü, buzlusu mu olsun karamellisi de olsun mu? Ne eldeki çay ne hayaldeki kahve olmazsa samimi muhabbetle hiç zevk vermez içene.

Hayat gibi kimileri yaşar manasız boş boş geçirir günleri sadece hayvani bir duyguyu beslemek için kimi mana yükler bir bardak çaya, hayallerdeki kahveye biri anın tadını yaşatır biri 40 yıllık hatırı yaşatır.

Yani demem o ki ‘’helal dairesi geniştir, keyfe kafi gelir’’. Hayat dediğinde düne tövbe, bugüne şükür, yarına da ya nasip demektir.

Dünümüze estağfurullah,

Bugünümüze elhamdülillah,

Yarınımıza ya nasip…